Bal ve Arıcılık Kültürü

“Alimle taş taşınır, cahille bal taşınmaz.”

Kültürel açıdan arıcılık, arılara insan eliyle yapılan ilk müdahaleden itibaren oluşmaya başlayan ve kuşaktan kuşağa, çağa özgü değişikleri de kapsayacak şekilde aktarılarak günümüze kadar gelen arıcılıkla ilgili gelenek, görenek ve uygulamalardır. Bal da, Prehistorik dönemlerden itibaren hem dinsel ve büyüsel içerikli ritüellerde hem de geleneksel tedavi, beslenme geleneği ve halk edebiyatı içinde çeşitli şekillerde yer almış kültürel bir üründür.

Arıcılık, eskiden dededen, babadan, komşudan görerek yetişmiş arıcılar tarafından geleneksel yöntemlerle yapılmıştır.

Günümüzde ise bilimsel ve teknolojik gelişmelerin arıcılık alanında yarattığı gelişmelere paralel olarak daha modern yöntemlerle çalışan arıcılar tarafından sabit arıcılık ve gezici/göçebe arıcılık olarak iki şekilde yürütülmektedir.

Arıcılık malzemelerinden ilki kovandır. İnsanlar hem teknolojik gelişmeler hem de yaşadıkları coğrafyanın kendilerine sundukları olanaklara göre çeşitli kovanlar kullanılmışlardır. Muğla’da eskiden kullanılan kovan türü, önde ve arkada kapağı bulunan silindirik biçimli kütük kovanlardır. Sepet kovan kullanımı da vardır ancak yaygın değildir.