Bakırcılık

Bakırcılık, Kavaklıdere  yöresinin en eski el zanaatıdır. Bu zanaatın Kavaklıdere'deki geçmişinin 800 yıla kadar uzandığı söylenmektedir. Bakırcılığı yöreye Toroslardan gelen boyların getirdiği sanılıyor. Isıyı en iyi iletme özelliğine sahip bakırı işleyen zanaatkârlar zor koşullarda bakıra şekil vermektedirler.

Bakır tabaklar, çanaklar, tencereler, sahanlar, sürahiler, siniler, sefer tasları, cezveler, kahve fincanları, tepsiler, şekerlikler, kazanlar büyük kentlerde mutfağın geçici misafirleri veya dekorasyon unsurları olsa da Anadolu kasabalarında halen mutfağın ev sahipliğini sürdürmektedirler.

Kavaklıdere'de bakırcılık babadan oğula geçen bir zanaattır. Ancak, günümüzün gençleri mesleğe fazla rağbet etmiyor. Çırak bulunamayan mesleğin geleceği de tehlike altındadır.Anadolu'nun kaybolan el sanatları arasına girmeden, bakırcılığın sorunlarının çözümlenmesi önem arz ediyor.

Bakırcılığın önemli sorunları arasında, bakıra işlenecek motiflerin ve bu motiflere ait şablonların olmaması da vardır. Bakırcılar kendi olanakları ile motif bularak işler, ürettikleri ürünleri de müşterilerin beğenisine sunar. Bakırcıların kendi aralarında konuştukları Palleci denilen özel bir dil de bulunur.

Bakırcılık / Kalaycılık Dili  

Bakırcılık Kavaklıdere ile o kadar özdeşleşmiş ki, bu mesleği yapanlar arasında “Kalaycılık Dili” denilen bir dil gelişmiş. Bakıra “Palle”, bu özel dile ise “Palleci Dili” diyorlar.

En önemli terimlerini sayacak olursak; müşteriye metrek, paraya nezilli, namaza imam işi, 1’e sama, 2’ye kulak denilmektedir.

Diğer bazı terimler ise şöyle :

     -Cimitçi: Öğretmen

     -Partal: Elbise

     -Mazın: Silah

     -Sürtmek: Yemek,içmek

     -Manigadı: Köpek

     -Tünemek: Yatma, uyuma

     -Yanbol: Polis, asker

     -Çeklemek: Bakmak

     -Dibo: Yok

     -Tuna: Çok

     -Yıkım: İyi, güzel

     -Kös: Kötü, çirkin

     -Sarıgenek: Altın

Mermer

Muğla, mermer yatakları ve mermer sanayisi açısından ülkemizin en önde gelen şehirlerinden biridir. Türkiye mermer üretiminin yaklaşık %20’ sini oluşturan, Kavaklıdere ve Yatağan ilçelerindeki mermer ocaklarından çıkan hammadde, yine bu ilçelerde işlenerek dünyanın dört bir yanına yaklaşık 60 ülkeye edilir.

Muğla beyazı,leylak, sedef ve karya beyazı, Ege gümüş gibi mermerler çok çıkarılan türler olup,  Muğla beyazı başka hiçbir yerde bulunmayan özel bir mermerdir ve tüm dünyada marka olmuştur.